تشرف یافتگان

 
مرحوم حاج آقا محقق چنین بیان فرمود: روزی در ایام سفر به کربلا، به هنگام تشرف به حرم امام حسین(ع) ،ملتمسانه از آن حضرت فقط تقاضای دیدار امام زمان روحی فداه را نمودم. در همان لحظه ناگهان متوجه شدم که به موازات قبر حضرت علی اکبر(ع) مردی بلند قامت، در حالی که چفیه ای عربی بر سر دارد نشسته است، و مردی دیگر با فاصله نیم قدم به احترام در کنارش حضور دارد. در اولین نگاه برچهره زیبا و پر هیبت آن مرد، متوجه شدم که او کسی جز وجود مبارک امام زمان روحی فداه نیست. از این جهت برای بوسیدن و در آغوش گرفتن ایشان قصد کردم به جلو حرکت کنم، ولی در کمال تعجب دیدم قدرت کوچکترین حرکتی را ندارم. پس به ناچار دقایقی چند به دیدار حضرتش ایستادم. در همان لحظه، به دلیل رد شدن بسیاری از زائرین حرم امام حسین (ع) از کنار آن حضرت،به ذهنم خطور کرد که آیا فقط من توفیق دیدن حضرت ولی عصر روحی فداه را دارم یا آنکه دیگران نیز آن حضرت را دیده، ولی نمی شناسند؟! از این جهت از فردی که در کنارم ایستاده بود،پرسیدم: آیا شما چنین آقایی را با این مشخصات در حرم می بینید؟ با نگاه متعجبانه و منفی آن مرد دریافتم که تنها من توفیق دیدارش را یافته ام. پس با عشق فراوان بر او حریصانه می نگریستم، تا شاید غم سالها دوری را با لحظاتی شیرین جبران نمایم. پس از مدتی آن حضرت با همراهی یارشان از جای برخاسته و از حرم خارج شدند، در همان لحظه قدرت حرکت خویش را بازیافتم، پس به دنبالشان دویدم، ولی اثری از آنان نیافتم.     (نقل از کتاب تشرف یافتگان)     اللهم ارنی الطلعة الرشیده