مظلوم ترین

                  

آقاجان،

دست به قلم بردم تا برایتان حرف ها بزنم... اما نشد...

خواستم از دردم بگویم؛ دیدم درد شما، خود من هستم...

خواستم از بی کسی ام حرف بزنم...

دیدم تنها تر از شما در عالم نیست!!!

خواستم بگویم دلم از روزگار گرفته دیدم خودم در 
خون به دل کردن شما کم نگذاشته ام...

مولای من...

قلم کم می آورد...

به راستی که وسعت مظلومیت شما قابل اندازه گیری نیست...

آقا جان ببخش...