هیاهوی شب عید

مهدی جان!

ای کاش لااقل ما ذره ای از غربت تو را درک می کردیم و با گناهان پیدا و پنهانمان، نمک به زخم های دلت نمی پاشیدیم. انگار غافلیم از اینکه در هر نقطه عالم که باشیم از نگاه زهرایی تان پنهان نیستیم و با هر گناهی که مرتکب می شویم قلب شما را به درد می آوریم. 

آقا جان!

کاش بیشتر از اینکه به فکر خورد و خوراک و پوشاک شب عید بودیم، کمی با خود تامل می کردیم که امسال بی ظهور شما گذشت و این ما بودیم که با گناهانمان مانع آمدنتان شدیم. ای کاش بفهمیم وقتی ما برای شما دعای فرج می خوانیم شما هم برای حاجتروایی ما دعا می کنید. 

ای کاش سال به پایان نرسیده، شما از راه برسید آقاجان...

بهار حقیقی، امام زمان(عج) است. به جای آن که مشتاق آمدن بهار زود گذر طبیعت باشیم، بهار حقیقی عالم هستی را طلب کنیم. لحظه تحویل سال همه باهم دعای فرج امام عصر ارواحنافداه را زمزمه می کنیم. بی شک آن بزرگوار برای دعاکننده اش دعا می کند و چه زیباست دعای مستجاب امام زمان(عج) در آغاز سال جدید، توشه ی یک ساله مان باشد...

اللهم عجل لولیک الفرج